Cambados 31 de outubro de 2009
CANDEA, UNICA
A ENTIDADE QUE MÁIS FAI POLO ANO CABANILLAS 2009
"Cada recuncho un fogar"
Asistentes o roteiro de Cabanillas organizado por Candea.
Cabanillas puxo versos a moitas paisaxes, monumentos, lendas e oficios do Salnés.
Cambados cantou ao seu Cambados natal ("pobre, fidalgo e soñador… que dormes deitado ó sol á beira do mar"), pero tamén ao resto do Salnés. O profesor Manuel Núñez confeccionou para Candea unha ruta literaria que pasa pola Illa, Vilanova, Meis, Meaño, Ribadumia, Sanxenxo e O Grove.
Ramón Cabanillas foi un poeta fiel á súa terra. Na súa poesía aparecen múltiples referencias ás paisaxes, os monumentos, as lendas e as actividades económicas propias non só de Cambados, senón tamén dos concellos veciños.
Por ese motivo, a obra de Cabanillas préstase á confección dunha "ruta literaria". Ese traballo fíxoo o profesor de Cambados Manuel Núñez Pérez, e o resultado é un libro con textos explicativos, fragmentos de poemas de Cabanillas e fotografías en branco e negro, editado pola asociación Candea.
Ademais, celebrouse onte unha visita guiada por esta ruta, que se compón de catorce paradas. A viaxe comeza, como non podía ser doutro xeito, na casa natal de Cabanillas, situada en cálea Novidades de Cambados, moi preto de Fefiñáns. O poeta canta a esta vella vivenda de pedra, co típico patín mariñeiro, dicindo que "aquí foi onde a miña criandeira abreume a fonte do seu peito morno".
A seguinte parada pode ser a praia do Bao, na Illa, unha das localidades onde maior protagonismo ten a dorna, unha das embarcacións tradicionais galegas máis emblemáticas. "Groria e relembro dous lonxanos días nos que se deu ó mar como unha noiva", escribe Cabanillas.
"Non Castelo de Lobeira" é un poema dos anos corenta en que describe a espectacular panorámica que se observa desde este monte, terminado nun cume puntiaguda onde houbo un castelo "como xigante guerreiro sempre disposto á algarada". Son coñecidos tamén os versos dedicados por Ramón Cabanillas ao Salnés ("unha ermida en cada castro, cada valgada un pinal, cada camiño un cruceiro, cada recuncho un fogar"); sobre o famoso paxaro que hipnotizó durante trescentos anos a San Ero en Armenteira; ou sobre as augas da Lanzada, cuxas nove ondas tamén poden sanar desamores: "Para ceibarme de morrer, chuchada dun amor que me enchéu de penas fondas, non mar costeiro e bravo dá Lanzada toméi, á media noite, as nove ondas".
UNHA GRANDE CHEA 